Proces frankowy to postępowanie sądowe dotyczące roszczeń wynikających z umowy kredytu hipotecznego indeksowanego do waluty / denominowanego w walucie obcej, najczęściej franka szwajcarskiego (CHF) ale bywa także do/w EURO lub USD. Strona wszczynająca postępowanie jest kredytobiorca, który w chwili zawierania Umowy kredytu z Bankiem był konsumentem (tj. osobą, która nie zawarła tej umowy w ramach/w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą).
Aby skutecznie pozwać Bank, należy się do procesu frankowego przygotować
Po pierwsze należy przesłać do analizy prawnej Umowę, Regulamin kredytowania (jeśli takowy obowiązywał w wybranym Banku i został doręczony kredytobiorcy przed lub przy zawieraniu Umowy) oraz ewentualne, zawarte z bankiem Aneksy do Umowy.
Po pozytywnej weryfikacji przez radcę prawnego lub adwokata, należy wystąpić do Banku o wydanie zaświadczenia, które zawierać będzie informacje, niezbędne do określenia rodzaju i wyliczenia wysokości przysługujących roszczeń, takie jak:
- historia spłaty kredytu we frankach;
- zastosowane przez Bank kursów do przeliczenia z CHF na PLN lub PLN na CHF w trakcie wypłaty kredytu / transz kredytu oraz spłaty rat kredytowych;
- historia zastosowanego oprocentowania;
- informacja o saldzie pozostałym do spłaty wg Banku;
- informacji o wszelkich zapłaconych, pobranych przez Bank lub naliczonych i dodanych do salda prowizjach, składkach ubezpieczeniowych lub innych opłatach (np. za dokonanie inspekcji nieruchomości).
Są to dane, które potem w procesie są niezwykle potrzebne do wyliczenia wysokości roszczenia przez biegłego sądowego. Niezależnie zatem, z którą kancelarią kredytobiorca zdecyduje się walczyć z Bankiem w sądzie, warto takie zaświadczenie mieć, dlatego poniżej znajdą Państwo podwieszony przykładowy wniosek, który można pobrać, uzupełnić i wysłać listem poleconym lub złożyć w oddziale Banku. W obydwu przypadkach zachowując dowód nadania / złożenia w oddziale po to, aby kontrolować bank.
Banki oczywiście będą robić wszystko, żeby zniechęcić potencjalnego powoda albo nie wydać zaświadczenia w ogóle, albo wydać je dopiero po kilkukrotnej interwencji – w tych obydwu przypadkach prym wiedzie Banku BNP Paribas Bank Polski S.A. (d. Fortis Bank S.A.), który wbrew temu, jak się reklamuje NIE JEST „Bankiem zmieniającego się świata” i długo nie będzie Od jednej z naszych Klientek pobrał za wydanie zaświadczenia ponad 1 000 zł (sic!). Dopiero po interwencji Rzecznika Finansowego łaskawie oddał pieniądze. Z kolei innemu Klientowi wydaje zaświadczenie już ponad ROK ! Warto jednak nie odpuszczać, choć niestety w międzyczasie przedawniają się kredytobiorcom roszczenia.
PAMIĘTAJMY !!! Banki tylko liczą na to, że kredytobiorca się podda w międzyczasie stwierdzając, że: „nie ma co się kopać z koniem”, że „na pewno nie mam szans z molochem”, że: „Banki mają takich prawników, że na pewno nie wygram” albo że „Bank w zemście wypowie mi Umowę” etc. Nic bardziej mylnego. Roszczenia kredytobiorców tzw. kredytów frankowych to nie są wyssane z palca bajki tylko realne, poparte szerokim orzecznictwem FAKTY.
Wygraj proces frankowy z pomocą kancelarii
Każda profesjonalna i szanująca się kancelaria powinna, na podstawie powyższych dokumentów, przedstawić koncepcję procesową, w tym m. in. rodzaje i wielkość przysługujących roszczeń, szanse i wychwycone, potencjalne ryzyka oraz WSZELKIE możliwe koszty. Niestety, często trafiają do nas klienci, którzy mają deficyt informacji, w szczególności dotyczący kosztów procesu. Dlatego warto odwiedzić kilka kancelarii, żeby mieć pewność, że mają Państwo komplet informacji, potrzebnych do podjęcia świadomej i ważnej decyzji.
Przed złożeniem pozwu pełnomocnik powinien wysłać do Banku wezwanie do zapłaty, wyznaczając Bankowi odpowiedni termin, po upływie którego będzie można skutecznie domagać się odsetek ustawowych za opóźnienie w realizacji roszczenia do dnia zapłaty. Po kilku latach wygranego procesu może to stanowić sporą sumę, która zostanie wypłacona przez Bank obok roszczenia głównego. Nadto taki wymóg wprowadził ustawodawca aby strony mogły przed procesem polubownie rozwiązać spór. Jednak w sprawach frankowych, do niedawna nie należało spodziewać się jakiegokolwiek zainteresowania ugodą ze strony Banku, odpowiedzi były oczywiście negatywne. Być może przytłaczająca fala przegranych spraw zmusi Banki do refleksji, choć nie należy spodziewać się, że propozycje ugodowe będą, przynajmniej na razie, satysfakcjonujące frankowiczów.
Dla osób, które z różnych powodów nie mogą pozwolić sobie na razie na wytoczenie procesu (np. z powodu braku środków na pokrycie pierwszych kosztów postępowania, braku możliwości odnalezienia lub porozumienia się z drugim kredytobiorcą lub braku jednolitej linii orzeczniczej w przypadku umowy kredytu danego Banku) pozostaje wybór prostszego postępowania, które zabezpieczy roszczenia przed przedawnieniem. Takie postępowanie inicjuje się wnioskiem o zawezwanie do próby ugodowej, który również składa się do sądu. Można złożyć go samodzielnie lub przez zawodowego pełnomocnika, warto jednak pamiętać, że w tym wniosku należy dokładnie określić rodzaj roszczenia i jego wysokość aby skuteczne przerwać bieg przedawnienia. W tym postępowaniu odbywa się jedno posiedzenie, na którym sąd, po otrzymaniu odpowiedzi Banku stwierdza, czy strony doszły do porozumienia a więc doszło do zawarcia ugody czy też nie. Wszelkich roszczeń, które pojawiły się po dniu złożenia takiego wniosku w sądzie lub na poczcie (liczy się data stempla pocztowego), można potem skutecznie dochodzić w postępowaniu głównym.
Ale najważniejsze, czego „frankowicz” powinien się nauczyć to zmiana myślenia z biernego bycia „ofiarą systemu bankowego” na czynną walkę o zwrot BEZPRAWNIE ZABRANYCH PIENIĘDZY.
Nasze ponad pięcioletnie doświadczenie pokazuje, że klienci, niekiedy nadmiernie przytłoczeni ciężarem spłacanych rat lub przerażeni wypowiedzeniem umowy kredytu przez Bank, po przekazaniu nam sprawy poczuli się „zaopiekowani” i uwierzyli w swoje PRAWA. Na bieżąco mają kontakt z radcą prawnym, wiedzę o postępach w ich sprawie i mogą uzyskać odpowiedź na pojawiające się pytania lub wątpliwości.