Czy Bank może skutecznie bronić się zarzutem, że zapoznał Kredytobiorcę z ryzykiem zmienności kursu waluty obcej?
Banki w procesach dotyczących tzw. „odfrankowienia kredytów” podnoszą szereg argumentów na poparcie swojego stanowiska, co do „legalności” kredytów pseudowalutowych, w tym m. in. ten, że konsument podpisując „oświadczenie o ryzyku walutowym i ryzyku stopy procentowej” otrzymał „dostateczną” wiedzę w zakresie ryzyka stopy procentowej i ryzyka kursowego.
Pogląd ten miałby prawo się utrzymać, gdyby ryzyko, które zaakceptował konsument wynikało z powszechnie znanej zmienności kursów walut obcych a nie było ryzykiem całkowicie dowolnego kształtowania kursu wymiany przez kredytodawcę i narażenia konsumenta na nieprzewidywalne koszty. Pierwsze z powyższych ryzyk jest powszechnym ryzykiem ekonomicznym, wynikającym ze zmienności kursu obcej waluty, której obiektywnym wskaźnikiem wartości jest przykładowo kurs średni NBP, natomiast banki przerzuciły dodatkowo do klienta ryzyko związane z niepewnością kursu waluty obcej ustalanego przez bank w tzw. tabeli kursów banku, który jest miernikiem wyłącznie „interesów banku” J
W tym kontekście, bez znaczenia pozostaje treść oświadczeń podpisywanych przy zawarciu Umowy przez kredytobiorców jak i fakt zapoznania ich z ryzkiem zmienności kursu waluty obcej ( o ile w ogóle ktokolwiek takiej informacji udzielał w sposób zrozumiały i wyczerpujący J ).
